Een romantisch weekendje weg in Antwerpen

Vijf verborgen parels waar je hart sneller van gaat kloppen

Als de eerste zonnestralen op zaterdagochtend tussen de gordijnen glippen, weet ik: dit wordt een perfect weekendje weg. Mijn vriend en ik hebben één missie—Antwerpen verkennen, maar dan buiten de gebaande paden. Geen drukke Meir of overvolle Grote Markt, maar kleine plekjes met een verhaal, waar je voelt dat de stad ademt.

1. Koffie met een kantje bij Normo

We beginnen in de Katelijnevest bij Normo, een koffiebar waar het ruikt naar versgebrande bonen en de jazz zachtjes uit de platenspeler komt. Mijn vriend is een koffiepurist, ik meer van de havermelk-latte-met-een-koekje-erbij-type. Terwijl hij in gesprek raakt met de barista over Ethiopische fermentatieprocessen, kijk ik naar de oude typemachines aan de muur en stel me voor dat hier ooit liefdesbrieven werden geschreven.

Normo is geen geheim meer, maar voelt toch intiem. We nemen onze kopjes mee naar het mini-terrasje aan de straat. Een man op een racefiets groet ons met een knik, een oude dame met een dassenhondje glimlacht. Antwerpen begint vriendelijk.

2. Graffiti met een verhaal: het Steegje zonder Naam

Niet ver van het Operaplein duiken we een smal steegje in. Geen bordjes, geen toeristen—alleen muren vol street art. Het Steegje zonder Naam is een toevluchtsoord voor graffitikunstenaars en tegelijkertijd een stukje rebelse stadsgeschiedenis.

We blijven stilstaan bij een reusachtige muurtekening van een meisje met gesloten ogen en een vogel in haar handen. "Misschien symboliseert ze vrijheid," zeg ik. Mijn vriend fotografeert het vanuit drie hoeken, want de lichtinval is “episch”, blijkbaar.

Ooit was dit een grijze doorgang vol afval. Nu is het een canvas vol stemmen. Antwerpen laat zich hier van zijn rauwe, poëtische kant zien.

3. Boekhandel ’t Stad Leest

Voor de volgende stop moeten we ons inhouden om niet te blijven plakken: ’t Stad Leest aan de Korte Gasthuisstraat. Deze onafhankelijke boekhandel voelt als een woonkamer vol verhalen.

We snuisteren door de planken en vinden een vintage kookboek uit de jaren ’60. “Dit doen we,” zeg ik, terwijl ik blader langs recepten voor garnalencocktails en pudding met gelatine. We besluiten spontaan om vanavond te koken in onze Airbnb.

Boekhandels als deze zijn zeldzaam. Geen reclame, geen schermen. Alleen boeken, stilte, en heel veel Antwerpen-in-boekvorm.

4. De verborgen tuin van het Begijnhof

Op een steenworp van het bruisende stadsleven ligt een plek die lijkt op een scène uit een kostuumdrama: de tuin van het Begijnhof.

We stappen door de poort aan de Lange St-Annastraat en alles vertraagt. Gras, appelbomen, bloemen, het geruis van bladeren. Geen bussen, geen telefoons. Alleen wij. Hier werd eeuwen geleden al geleefd door vrouwen die kozen voor onafhankelijkheid en eenvoud. Een romantisch gebaar van de stad aan wie even wil verdwijnen.

Mijn vriend legt zijn hoofd even op mijn schouder. “Je had gelijk,” zegt hij. En ik glimlach.

5. Vintage snuisteren bij Rosier 41

We sluiten de dag af bij Rosier 41, een winkel waar mode en nostalgie hand in hand gaan. De eigenares vertelt ons dat sommige jurken uit de jaren ’70 hier vaker worden gepast dan gekocht. “Ze hangen hier voor de sfeer,” lacht ze.

Ik pas een bordeaux fluwelen rok en voel me even een personage uit een Franse film. Mijn vriend bladert intussen door een bak vinylplaten en vindt een Bowie-album dat hij ooit kocht en verloor.

We rekenen af met een linnen zak vol herinneringen.

Antwerpen is geen stad waar je alleen maar moet kijken—je moet haar ruiken, voelen, horen fluisteren in verborgen steegjes. Dit weekendje weg heeft ons niet alleen dichter bij elkaar gebracht, maar ook dichter bij een stad die romantiek in de kleinste details stopt.

Of je nu komt voor de koffie, de kunst, of het onverwachte, Antwerpen geeft je altijd iets mee. En soms is dat precies wat je niet zocht—maar wel nodig had.